نازک دلی های من

خبرگزاری فارس: فاکس نیوز خبر داد: جرج بوش در مراسم افتتاح «بنیاد بوش»، اصلاح طلبان را خط مقدم آمریکا خواند و گفت چشم امید آنها به ماست.

---

---

 

به گزارش فضای مجازی خبرگزاری فارس به نقل از کیهان امروز، دانشگاه دالاس در ایالت تگزاس دیروز مهمان رئیس جمهور سابق آمریکا بود. «جرج بوش» که برای افتتاح «بنیاد بوش» به این دانشگاه رفته بود، در یک سخنرانی پرشور، اصلاح طلبان ایران را خط مقدم آمریکا خواند و افزود: آنها با چالش های فراوانی روبرو هستند و چشم امیدشان به ماست.

بوش که در زمان حکومت خود با راه اندازی دو جنگ (افغانستان و عراق) جان صدها هزار تن را گرفت، اعلام کرد: اصلاح طلبان و ناراضیان سیاسی منتظر حمایت و رمق گرفتن هستند و به آنها وعده داد آمریکا از آزادی آنها در برابر دیکتاتورها پشتیبانی خواهد کرد.

 

 

بوش به دیدارهای خود و همسرش «لورا» با عناصر اپوزیسیون به نام آنچه او «فعالان دموکراسی»، «مدافعان آزادی مذاهب» و «خانواده زندانیان سیاسی» می خواند، اشاره و خط مشی و هدف بنیاد جدیدالتأسیس بوش را نیز در همین راستا عنوان کرد.

بوش در این زمینه گفت: «آمریکا پشتیبان آزادی که آنها به سختی و همزمان با تنگ شدن عرصه توسط دیکتاتورها به دست آورده اند خواهد بود. من و همسرم لورا در طول دوران ریاست جمهوری ام با فعالان دموکراسی، مدافعان آزادی مذاهب و خانواده زندانیان سیاسی دیدار کردیم. بنیاد بوش به این راه ادامه خواهد داد. من از تمام فعالان سیاسی در سراسر جهان حمایت خواهم کرد.»

سخنان بوش نشان داد این بنیاد مدت ها پیش از این مراسم کار خود را آغاز کرده است چرا که وی از تماس و توافق با برخی چهره ها و احزاب سیاسی اپوزیسیون در سراسر جهان خبر داد و در مورد ایران اختصاصاً از محسن سازگارا نام برد و گفت قرار است افرادی مانند سازگارا در تهیه بسته ای به نام «آزادی» به بنیاد بوش کمک کنند. وی در تشریح ماهیت «بسته آزادی» آن را شامل اسناد و تاریخچه مبارزات سیاسی خواند که به صورت ویدیویی درخواهد آمد. بوش اضافه کرد این بسته برای ناراضیان سیاسی، مبلغان زیرزمینی و زندانیان سیاسی ارسال خواهد شد تا آنها را یاری کند و این پیام را به گوش شان برساند که آمریکا با شما همراه بوده و از شما حمایت خواهد کرد.

سخنرانی بوش در حالی انجام می شد که تصویری از چند دختر ایرانی در آشوب های اخیر به همراه واژه «آزادی» در پشت سر وی خودنمایی می کرد.
البته این نخستین بار نیست که بوش به صراحت از اصلاح طلبان حمایت می کند. اولین حمایت بی پرده او از اپوزیسیون جمهوری اسلامی ایران به 12 جولای 2001 برمی گردد که در بیانیه ای رسمی اعلام شده بود.

مورد بعدی که بسیار جنجال آمیز هم شد به سخنرانی بوش در 5 ژانویه 2008 برمی گردد. او که در تدارک سفر به خاورمیانه بود گفت: «صبح بخیر، سه شنبه من سوار بر هواپیمای ریاست جمهوری عازم سفری به خاورمیانه هستم... در این سفر با شرکای خود درباره نبرد علیه تروریست ها و تندروها مشورت خواهم کرد. آنها سپرشان را زمین نمی گذارند پس ما هم نباید بگذاریم. این تنها یک نبرد نظامی نیست، مذهبی هم هست! سپس آمریکا باز هم در این منطقه حضور خواهد داشت. ما از دموکرات ها و اصلاح طلبان از بیرون و بغداد تا دمشق و تهران حمایت خواهیم کرد و در کنار آنها خواهیم ایستاد».

پس از این نطق رادیویی، رهبر انقلاب طی سخنانی در جمع مردم قم به مناسبت 19 دی در واکنش به این سخنان بوش اعلام کردند: «هم مردم و هم آن دسته ای که رئیس جمهور آمریکا از آن اعلام حمایت کرده است باید فکر کنند که چرا آمریکا می خواهد از آن دسته حمایت کند و از آن دسته چه نقصی داشته که آمریکا را به فکر حمایت از آن انداخته است. حمایت آمریکا از هر کسی در ایران یک ننگ است. گروه ها و افراد سیاسی علاوه بر متمایز کردن مرز خود با دشمن، باید مرز خود را با مزدوران، نوکران و افرادی که در خدمت دشمن هستند نیز مشخص کنند».

البته بوش حق دارد با چنین صراحتی از اصلاح طلبان حمایت کند. او یک بار دستاوردهای شیرین همکاری با آنها را چشیده و از آن به عنوان «نتایج دلگرم کننده» یاد می کند. آذرماه سال گذشته بوش در موسسه بروکینگز با حسرت گفته بود: «ایران هسته ای را تحمل نخواهیم کرد. ما قبل از آنکه احمدی نژاد بر سر کار بیاید، داشتیم به نتایج دلگرم کننده ای در خصوص موضوع هسته ای ایران می رسیدیم، چون آنها با توقف غنی سازی موافقت کرده بودند. متاسفانه پس از انتخابات رئیس جمهور احمدی نژاد، ایران مسیر برعکسی را برگزید و اعلام کرد بار دیگر به غنی سازی دست می زند».

http://www.farsnews.com/newstext.php?nn=8808230150

           
         
  

 از همان روز اول که به دنیا می آییم دلمان خوش است.
 
دلمان خوش است که مادری داریم که شیرمان می دهد.
 
دلمان خوش است که پدری داریم که می توانیم با موهای صورتش بازی کنیم.

 دلمان خوش است که همه گوسفند ها و گاو ها و مرغ ها برای شکم ما آفریده شده اند.
 

دلمان به این خوش می شود که زمین زیر پای ماست و آسمان هم ...
 

 دلمان به قیافه خودمان توی آینه خوش می شود.
 
یا به اینکه توی جیبمان یک دسته اسکناس داریم.
 
دلمان به لباس نویی خوش می شود و به اصلاح سر و صورتی ذوق می کنیم.

 یا وقتی که جشن تولدی برایمان می گیرند.
 
یا زمانی که شاگرد اول می شویم.
 
دلمان ساده خوش می شود به یک شاخه گل یا هدیه ای که می گیریم.

 یا به حرف های قشنگ که می شنویم.

 دلمان به تمام دروغ ها و راست ها خوش می شود.

 به تماشای تابلویی یا منظره ای یا غروبی یا فیلمی در سینما و شکستن تخمه ای... 

دلمان خوش می شود به اینکه روز تعطیلی را برویم کنار دریا و خوش بگذرانیم.
 
مثلا با خنده های بی دلیل ...

 یا سرمان را تکان بدهیم که حیف فلانی مرد یا گریه کنیم برای کسی ...

 دلمان خوش می شود به تعریفی از خودمان و تمسخری برای دیگران...
 
یا به رفتنی به مهمانی و نگاه های معنی دار و اینکه عاشق شده ایم مثلا...

 دلمان خوش می شود به غرق شدن در رویاهای بی سرانجام...

 به خواندن شعر های عاشقانه و فرستادن نامه های فدایت شوم.

 دلمان ساده خوش می شود با آغوشی گرم و حرف هایی داغ...

 دلمان خوش است که همه چیز رو براه  است.

 که همه دوستمان دارند.
 
که ما خوبیم.

 چقدر حقیریم ما....

 چقدر ضعیفیم ما...

 دلمان خوش است که می نویسیم و دیگران می خوانند و عده ای می گویند , آه چه زیبا...
 
و بعضی اشک می ریزند و بعضی می خندند.

 دلمان خوش است به لذت های کوتاه ... به دروغ هایی  که از راست بودن  قشنگ ترند...
 
به اینکه کسی برایمان دل بسوزاند یا کسی عاشقمان شود...
 
با شاخه گلی دل می بندیم و با جمله ای دل می کنیم.

 دلمان خوش است به شب های دو نفری و نفس های نزدیک...

دلمانخوش می شود به برآوردن خواهشی و چشیدن لذتی...
 
و وقتی چیزی مطابق میل ما نبود.

 چقدر راحت لگد می زنیم و چه ساده می شکنیم  همه چیز  را...
 
روز و شب ها تمام می شود و زمان می گذرد.
 
دلمان خوش می شود به اینکه دور و برمان پر می شود از بچه ها.
 
دلمان به تعریف خاطره ها خوش می شود و دادن عیدی.
 
دلمان به اینکه دکتر می گوید قلبت مشکلی ندارد ذوق می کند.

 و اینکه می توانیم فوتبال تماشا کنیم و قرص نیتروگلیسیرین بخوریم.

 دلمان به خواب های  طولانی و بیداری های کوتاه خوش است. 
 
و زمان می گذرد ....
. 
.
.
.
.
حالا دلمان خوش می شود به گریه ای و فاتحه ای...
 
به اینکه کسی برایمان خیرات بدهد و کسی و به یادمان اشک بریزد.

 ذوق می کنیم که کسی اسممان را بگوید.
 
و یا رهگذری سنگ قبرمان را بخواند.

 

 و فصل  ها می گذرد...

دلمان تنها به این خوش می شود که موشی یا کرمی از گوشت تنمان تغذیه کند.

 یا ریشه گیاهی ما را بمکد به ساقه گیاهی...

 دلمان خوش است به صدای عبور آدم هایی که آن بالا دلشان خوش است که راه می روند.

 روی قبر ما...

 و دلمان می شکند از لایه های خاکی که سنگ قبرمان را در مرور زمان می پوشاند.
 
و اینکه اسممان از یاد بچه ها رفته است.

 و زمان باز می گذرد ...
.
.

.

.
.
 دلمان خوش است به استخوان بودن.

 به هیچ بودن..

 به خاک بودن دلمان خوش است.

به مورچه ها و موش ها و مارها ...
. 
.
.
.
.

ما آدم ها چه راحت دلمان خوش می شود.

 مثل کودکانی که هنوز نمی فهمند.

 ما اشرف مخلوقات عالم هستیم و چقدر خوش به حالمان می شود.

 ما خیلی خوبیم ... !

 و من دلم خوش است به نوشتن همین چند جمله...
.
.
 و این است پایان سایه روشن...